مقاله پرستاری تحت فایل ورد (word)

  مقاله پرستاری تحت فایل ورد (word) دارای 15 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پرستاری تحت فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پرستاری تحت فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پرستاری تحت فایل ورد (word) :

پرستاری

پرستاری رشته‌ای است که در کشور ما ناشناخته مانده است و بیشتر افراد با شنیدن نام پرستار تنها تزریقات و کمک‌های اولیه در ذهنشان نقش می‌بندد.
برخلاف این تصور ناقص، پرستار یک عضو مهم در تیم مراقبت بهداشتی است و نقش ارزنده ای در پذیرش، آماده سازی، مراقبت و حمایت‌های روحی، جسمی و اجتماعی بیمار دارد.
تلاش پرستار برای پذیرش واقعیت‌ها و تطبیق با تغییرات بالقوه و پذیرش زندگی جدید و یا تحمل طول دوره درمان وظیفه سنگین و ارزنده پرستار است.
پرستاری علم است چون نیازمند فراگیری علوم مرتبط با این رشته است و هنر است چون توانایی ارتباط خوب و سنجیده با بیمار و اطرافیانش را می‌طلبد.
این رشته در مقطع کارشناسی پیوسته، کارشناسی ارشد ناپیوسته و دکتری با گرای

ش‌های مختلف در کشور دائر است.
اخیرا مرکزی به نام نظام پرستاری مانند سازمان نظام پزشکی تأسیس شده است.
در خصوص این رشته صبر و حوصله و مطالعه دقیق در ابعاد این شغل سنگین را توصیه می‌کنیم.
طول دوره تحصیل (برای مقطع کارشناسی) حدود 4 سال است.

صنعت و بازارکار

به‌طور کلی فارغ‌التحصیلان این رشته در مقطع کارشناسی به‌عنوان پرستار در کلیه بخشهای بیمارستانها و درمانگاهها (به‌طور مثال در بخش تنظیم خانواده و بهداشت مادر و کودک) و مربی دروس علمی پرستاران، مربی بهداشت مدارس و تدریس کودک‌یاری و زیست شناسی در مدارس انجام وظیفه می‌کنند. فارغ‌التحصیلان مقطع کارشناس ارشد می‌توانند به‌عنوان مدرس نظری در دانشکده‌ها و مربی آموزشی در بیمارستانها مشغول بکار شوند. لازم به ‌ذکر است در صورتی که فارغ‌التحصیلان گرایش‌های مختلف مایل به‌کار درآن قسمت نباشند، می‌توانند در بیمارستان، کاربالینی(کار با بیمار) انجام دهند .
مقدمه
به منظور تامین نیروی انسانی متعهد و متبحر در رشته پرستاری و دستیابی به راههای تحقیق و تتبع در علوم وابسته به آن برای نیل به خودکفایی جهت جبران کمبود نیروهای متخصص آموزشی، خدماتی در مراکز آموزشی ، بهداشتی درمانی جمهوری اسلامی ایران و در نتیجه حفظ و ارتقای سطح علم در نظام جمهوری اسلامی، دوره کارشناسی ارشد (ناپیوسته ) رشته مدیریت خدمات پرستاری با مشخصات زیر ارائه می گردد.

تعریف و هدف

کارشناسی ارشد پرستاری (ناپیوسته ) به دوره هایی اطلاق می شود که تحصیلات بالاتر از کارشناسی را در بر می گیرد و اولین مقطع تحصیلی پس از کارشناسی م

ی باشد. هدف از ایجاد آن تربیت افرادی لایق ، متعهد و متبحر می باشد بطوریکه بتوانند برمبانی علوم پرستاری و متون علمی موجود احاطه یافته در اثر آشنایی با روشهای پیشرفته تحقیق در علوم و بدست آوردن کارایی و لیاقت و مهارت علمی و عملی لازم ، مجموعه را بگونه ای کسب کنند که بخوبی بتوانند در هر یک از ابعاد پرستاری ، آموزش ، پژوهش و مدیریت فعالیت نموده و بدین ترتیب کمبودهای موجود اعضای هیئت علمی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و نیروی انسانی و متبحر مراکز بهداشتی درمانی را جبران نمایند و از مقالات علمی و تحقیقات علوم پرستاری و علوم وابسته در جهت پیشبرد دانش و کمک به ایجاد روح علمی در جامعه استفاده کنند.

طول دوره و شکل نظام
براساس آئین نامه آموزشی دوره کارشناسی ارشد (ناپیوسته ) مصوب شورایعالی برنامه ریزی انقلاب فرهنگی حداقل طول دوره کارشناسی ارشد (ناپیوسته ) رشته پرستاری 2 سال و حداکثر مجاز طول تحصیلات این دوره برای دانشجویان تمام وقت 3 سال و برای دانشجویان نیمه وقت برابر مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی می باشد.
هر سال تحصیلی شامل دو نیمسال می باشد و در هر نیمسال 17 هفته کامل آموزشی وجود دارد . نظام آموزش این دوره واحد است و برای هر واحد درسی نظری در هر نیمسال 17 ساعت آموزش کلاسیک در نظر گرفته شده است و دانشجو باید به ازای هر سال درس نظری حداقل سه ساعت وقت صرف مطالعه ، بحث و تجزیه و تحلیل در درس بنماید.
ضرورت و اهمیت
با توجه به گسترش روز افزون دامنه علم پرستاری و تحقیقات دامنه داری که طی صد سال اخیر انجام گردیده و نیاز به شناخت عوامل مختلف بیماری زا و ارتباط آنها با انسان و نیاز روز افزون موسسات آموزش عالی و مراکز بهداشتی درمانی به مدرس و مدیر پرستاری متعهد و متبحر جهت کوشش در پژوهشهای علمی برای نیل به خودکفایی و آماده نمودن افراد جهت ادامه تحصیل تا مرحله دکتری علمی، دایر نمودن این دوره و اهمیت آن مشخص می گردد و تاسیس این دوره در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران کاملا ضرورت دارد.
تعریف پرستار(Nurse): پرستار فردی است با تحصیلات دانشگاهی در رشته پرستاری ‌در مقاطع کاردانی ؛کارشناسی ؛کارشناسی ارشد و دکترا و حرفه ای که در هر پست و

مقام و محیطی در کار قادر است نقش شش گانه ذیل را در مواجهه با مددجویان ایفا نماید:
1- نقش مراقبتی: به بیمار کمک میکند تا آن دسته از کارهائی را که در حال سلا

مت به تنهائی انجام میداده ولی به علتی قادر به انجام آنها نمیباشد به مرحله عمل درآورد.مثل غذا خوردن.
2- نقش درمانی: گر چه درمان به عهده پزشکان است ولی پرستار با مشاهدات دقیق از وضع بیمار و با داشتن مهارتها و گذراندن وقت زیاد بر بالین بیمارو تأثیر معالجات و غکس العمل بیمار به درمان رل مهمی در کمک به طرح برنامه درمانی یا تغییر و اصلاح آن دارد.
3- نقش حفاظتی: کمک به بیمار برای مصونیت وی از عوامل محیطی مثل عفونت ، آتش سوزی ، افتادن و ;
4- نقش آموزشی: آموزش و راهنمائی بیمار یکی از مسؤلیتهای مهم پرستار است مثل آموزش در مورد مراقبتهای لازم در منزل یا اقدامات بهداشتی
5- نقش هماهنگی: هماهنگی کار تیم پرستاری در رابطه با برنامه ریزی برنامه کار بهیاران و کمک بهیاران و سایر پرسنل خدماتی وهماهنگ کردن کار گروه های دیگر در رابطه با تیم درمان مثل مشاوره با قسمتهای مختلف تغذیه ، مددکاری ، آزمایشگاه ، فیزیو تراپی ، رادیولوکی و ;
6- نقش حمایتی: پرستار کسی است که بیش از افراد دیگر با بیمار در ارتباط بوده و خواسته های او را به روشنی میداند و به همین جهت میتواند مدافع و حامی او باشد و واسطه مؤثری برای بیماربا نهاد های مختلف درمانی به حساب می آید .مثل مرکز مبارزه با سل
بطور کلی حیطه خدمات پرستاری نه تنها در بیمارستان بوده ، بلکه وارد اجتماع شده و پرستاران در محل های زیر میتوانند خدمت کنند:
بیمارستانها ، کلینیکها ، مدارس ، سازمان های بهداشتی ، کارخانه ها ، منازل ، مطبها ، در کشتی و هواپیما و قطار و;، مهد کودکها ، خانه سالمندان .

کسانی که در این شغل مشغول بکار هستند؛ نه تنها در جایگاه واقعی یک پرستا

ر قرار ندارند بلکه بر اثر عدم امکان تحصیل در زمان کار ؛ دچار بیماریهای مختلف واگیر در و کمر درد و امراض عصبی میشوند. شغل آنها هرگز بعنوان یک شغل که میتواند در ابداع روشهای پیشگیری بیماران به مراحل خطرناکتر کمک نمایند انگاشته نمیشود .بنا بر همین اصول است

که ارتقاء کیفیت و بهبود سبک کار پرستاری بدون نقش آنان در همان سطوح بدوی باقی میماند.
شغل آنان چنان انگاشته میشود که گوئی ارتباطی به سلامتی بیماران ندارد و تنها بعنوان یک مستخدم و یا کمک به وظائفی بسیار ساده ای در بیمارستان مشغولیت دارند.کادر شاغل در پرستاری بخاطر دیدگاه مذهبی در حکومت و قوانین جاری در مملکت بیشترین فشار را تحمل مینماید و نه تنها از مزایای کافی برای کار مشقت بار خود برخوردار نیستند بلکه هیچ گونه امکان واقعی برای ادامه تحصیل ندارند.از این گذشته در ایران هیچگونه احساسی که نیاز به ادامه تحصیل کادر پرستاری باشد را نیمتوان یافت. فرای این مسائل عدم تامین مایحتاج زندگی آنان بدلیل حقوق اندکشان ؛ با دشواری بسیاری انجام میشود. بر این اساس است که نام بهیار و یا پرستار و کمک پرستار در جایگاه ارزشی میمانند که با معیار های بین المللی مطابقت ندارد.این در حالی است که در کشور های پیشرفته سرمایه داری بر نو آوری در شیوه ها و بر خورد و همچنین ارتقاء کیفی کار پرستاری در ابعاد مختلف ؛ تاکید و همواره امکاناتی برای ارتقاء دست اندرکاران آن فراهم میگردد. اکنون در جهان به پرستاری بعنوان یک علم و نه فقط بعنوان یک کار توجه میشود.هم اکنون هر کس میتواند برای ارتقاء سطح معلومات خود و همطراز کردن خود با دستآوردهای جدید علمی ؛ در انستیتوهای مختلف پرستاری مراجعه و در هم زمان با کار به ادامه تحصیل مشغول و یا به هزاران کتاب ؛ مقاله و سایت های اینترنتی ؛ مراجعه نماید. حاصل این تلاش وجود پرستارانی دانشمند و متفکر است که هریک هزاران صفحه کتاب نوشته اند.
ما مایل هستیم در راه ارائه مطالب جدیدی که هم اکنون در سراسر جهان وجود دارد و روزانه در سایت های اینترنتی به زبانهای مختلف درج میشود کوشش کنم تا از این طریق به همه آن کسانی که بدلیل زندگی در رژیم بقایت ارتجاعی جمهوری اسلامی از همه مواهب طبیعی یک

انسان محروم میباشند کمک کنیم. ما از این طریق مایل هستیم همکاران خود را بهتر شناخته و در راه ارتقاء عملی و جمعی آنان و دست در دست هم ؛ قدم هائی برداریم.
این کار بسیار مهم البته نمیتواند بوسیله یک یا دو نفر پیش برده شود از این روست که دست خود را بسوی همه کسانی که در این راه کار کرده و به سلامتی شغل پرستاری و ارتقاء
لازم به ذکر نیست که پرستاری چیز جدائی از پزشکی نیست ؛ از اینروست که از کلیه پزشکانی که به یک کار با ارزش چه در بیمارستان و چه در مطب های پزشکی و یا در عیادت بیماران در منزل اهمیت میدهند ومایل هستند با پرستارانی که همواره خود را با شیوه های نوین پرستاری تطبیق مینمایند ؛ کار و همفکری نمایند؛ تقاضای همکاری و همفکری مینمائیم.

پرستاران، خادمان بی‌منت و فرشتگان سپیدپوش جامعه هستند که لباس خدایی بر تن دارند، آنان حمایت و پشتیبانی جامعه را می‌جویند و خواهان ارج نهادن جامعه به جایگاه واقعی خویشند، همچنان که مقام معظم رهبری می فرمایند:
“طرف حساب پرستار فقط خداست.
” حضرت‌ آیت‌الله‌ خامنه‌ای‌ رهبر معظم‌ انقلاب‌ اسلامی‌ پرستاری‌ را شغلی‌ دارای‌ قداست‌ و شرافت‌ و یکی‌ از سخت‌ترین‌ مشاغل‌ دانستند
.
سال ها از دورانی که شغل پرستاری در ایران برای عده ای شرم آور محسوب می شد، گذشته است. دورانی که فلورانس نایتنگل در جهان پرستیده می شد، در ایران اما، دخترانی که شغل پرستاری را برمی گزیدند، تحت تحقیر افراد فامیل، دکترها در بیمارستان ها و حتی از جانب بیماران قرار می گرفتند. شغل پرستاری افتخاری برایشان محسوب نمی شد و تنها راهی بود برای تأمین معاش خود و خانواده شان. برخی پرستار بودنشان را مخفی می کردند. انتخاب رشته پرستاری “آخرین” راهی بود که برای یک دختر جهت ادامه تحصیل باقی می ماند. اکنون اما ، یک تاریخ از آن دوران گذشته است. خیلی چیزها تغییر کرده است. دیگر دختری از اینکه پرستار است شرم نمی کند. دیگر انتخاب رشته پرستاری، آخرین راه در تحصیلات نیست. دیگر دختری که پرستار می شود، زندگی او و خانواده اش از تضمین مالی برخوردار نیست، برعکس حقوقی که به او تعلق می گیرد،گاها مخارج شخصی وی را نیز تأمین نمی کند. حدود 130 هزار تومان ماهانه، آن هم به پرستارانی با سابقه شغلی پرداخت می گردد. برخی از پرستاران برا

ی اینکه بتوانند حقوق بیشتری داشته باشند، خود را به مناطق بد آب و هوا منتقل می کنند و در بدترین شرایط مجبور به کار می شوند. درحالی که کار یک پرستار در مجاورت بیمارها، خود کار دشواری محسوب می گردد، زیرا همواره با مشکلات جسمی و روحی ب

یمارو احتمال سرایت بیماری روبرو است و می بایست به طور ویژه به او پرداخت شود. دیگر مواظبت از چند بیمار در یک اتاق بیمارستان به عهده یک پرستار نیست، بلکه او باید همزمان از 30 تا 40 تخت پرستاری کند. بیهوده نیست که وقتی پای بیماری به بیمارستان می رسد، اولین سئوال پرستاران از او اینست: “همراه داری؟ پس همراهت کو؟” اکنون بیمار در بیمارستان بدون همراه معنی ندارد. همراه جای خالی پرستار را در بیمارستان ها پر می کند. در حالی که طبق برنامه توسعه سوم و چهارم، هرگونه استخدام محدود شده است و پرستاری نیز از همین زمره است. پرستاران مدتی است که دیگر نه تنها استخدام نمی شوند، بلکه با کوچک ترین بهانه ای از کار برکنار می گردند. دیگر انتخاب کار در شب یا روز به عهده پرستار نیست، بلکه ماهانه 15-14 بار مجبور به شب کاری ست، در حالی که هیچ گونه مزایایی جهت شیفت شبانه به او تعلق نمی گیرد. دیگر مرخصی افسانه ای ست برای شغل پرستاری. او را حتی بخاطر بیماری نیز مرخص نمی کنند تا حدی که خود بر تخت بیمارستان جای گیرد و شاید دیگر بلند نشود. همان گونه که برای پرستاری 28 ساله اتفاق افتاد. او مریض بود ولی مجبور به کار. رئیس بیمارستان با مرخصی او موافقت نمی کند تا اینکه بر روی همان تخت هایی که روزانه مرتب می کرد، می خوابد و دیگر هرگز برنمی خیزد. دیگر شرایط کاری پرستار، ساعات کارش و وظائف روزانه اش که در قرارداد اولیه به ثبت رسیده است، قابل اجراء نیست. این شرایط تنها بر روی کاغذ

باقی می مانند. پرستار در بیمارستان به یک ماشین متحرک بدل می شود واز شدت کار نمی تواند کمر راست کند. چه انتظاری می توان داشت که پرستار به بیماران توجه کند، محبت کند و به نیازهایش پاسخ دهد. پرستاری که اگر یک لحظه بیشتر وقت خود را در کنار تختی صرف کند، طبیعتا از وقت تخت های دیگر زده است، و اعتراض سایر بیماران را به دنبال خود دارد. پرستار می داند که با کوچک ترین نارضایتی از کار او، اخراج می شود. آری خیلی چیزها تغیابان و از همه بیشتر در شغل خود تحت ستم چندگانه قرار دارند. آن ها نه تنها به عنوان یک زن به طور مداوم سرکوب شده و مورد تحقیر قرار می گیرند، بلکه مضافا به علت شغل خود نیز سرکوب و تحقیر می شوند. آماری که از میزان افسردگی زنان حکایت می کند، در میان پرستاران به اوج خود می رسد. بیشتر از 85 درصد پرستاران از بیماری دپرسیون مزمن رنج می برند و روز به روز بر میزان خودکشی بین آنان افزوده می گردد. علاوه بر تحقیر و تبعیض های مردسالارانه، عدم امنیت شغلی، اخراج های پی در پی و بی آیندگی نیز باعث وجود افسردگی می شود. سرعت خصوصی سازی در امر بهداشت، درمان و پزشکی نیز یکی از عوامل مهم شدت گرفتن بی آیندگی در شغل پرستاری گشته است. پرستارانی که به استخدام بخش خصوصی در می آیند، از هیچ گونه امنیت شغلی برخوردار نیستند و مجبورند بسیار بیشتر از حد معمول کار کنند.

منابع :

www. javedane.adabkade.com
www.wikipedia.org
www.sadeghhedayat.blogfa.com
www.daily.ir
www.mehrnews.com

www.kabarchin.com

www.734.4t.com